Mama is minister president: in gesprek met de schrijfsters
Auteurs ‘Mama is minister-president’
Hoe is het idee van dit boek ontstaan?
Ody:
“Marieke liep al een tijdje rond met het idee. We kwamen via via met elkaar in contact voor een kop koffie, ze vertelde erover en ik riep meteen ‘Cool! Mag ik meeschrijven?’. We verbaasden ons over dezelfde dingen: er zitten nu in 2020 nog steeds twee keer zoveel mannen in de ultieme vertegenwoordiging van ons land, de Tweede Kamer! Kun je nagaan. En we deelden beiden een passie voor schrijven. En een meisjesachtige rebelsheid: schud de wereld lekker op, daar wordt ie mooier van. Dit is ons eerste gebaar.“
Hoe is het in z’n algemeenheid gesteld met de representatie van vrouwen in kinderboeken?
Marieke:
Slechts 13% van de moeders in kinderboeken heeft een betaalde baan, dat is bijna 6x minder dan in werkelijkheid. Het is een stereotype. En het probleem met stereotypen is niet zozeer dat ze altijd onwaar zijn, maar ze zijn wel onvolledig. Zo maken ze één verhaal tot het enige verhaal, met als gevolg dat we deze stereotypen als de enige waarheid zien. En voor kinderen heel gevaarlijk: stereotypen kunnen ook voorschrijven hoe ze zich horen te gedragen en waar ze goed in zouden moeten zijn. We weten dat meisjes al jong beginnen met zichzelf onderschatten. En van die beperkende werking van stereotypen, daar moeten we van af willen, want dat staat gelijke kansen in de weg.
Het boek richt zich op de Nederlandse politiek
Is dat omdat jullie vinden dat het in Nederland allemaal wel wat beter kan wat betreft vrouwen in de politiek?
Ody:
Ja, momenteel staan we 41e in de wereldranglijst. Dat betekent dat meer dan een kwart van alle landen ons voor gaat. Op de kieslijsten die er nu liggen gaat het een stuk beter, maar zeker niet bij alle partijen. Wat mij betreft mag het nieuwe kabinet ook een mooie 50-50, of bijna 50-50-verdeling zijn. Vrouwen die geschikt zijn voor het kabinet zijn er voldoende, meiden zijn tegenwoordig prima opgeleid, hebben mooie carrières, misschien moet je er iets harder naar zoeken en ook iets explicieter je vertrouwen uitspreken dat ze geschikt zijn.
Waarom heeft Nederland nog nooit een vrouw als minister-president gehad?
Marieke:
In ieder geval niet omdat er niet voldoende goede vrouwen waren! Er zijn een paar dingen aan de hand. Als je het hebt over stereotypen, zo hebben we allemaal ook een bepaald beeld van De Politicus. En dat is een man van middelbare leeftijd met een donker pak aan. Hij mag nog best gekke schoenen aan hebben, maar dat is wel de maximale afwijking van het plaatje in je hoofd. En mensen in het algemeen houden ervan als plaatjes in hun hoofd kloppen. Dat geeft rust en overzicht in de chaos van het leven. Een vrouw wijkt af van het plaatje en dat creëert chaos in ons brein. En dan denken we onbewust ‘dit zal wel niet kloppen, er zal wel iets mis zijn - met haar’. En dan kunnen er onbewust vooroordelen opspelen.
Ody:
Sigrid Kaag maakte eerder dit jaar bekend dat ze graag de eerste Nederlandse vrouwelijke premier wil worden. Ze werd onmiddellijk begroet met dit soort artikelen in kranten: Is Sigrid sterk genoeg om onze eerste premier te worden? Kaag twijfelde aan haar nominatie: wat doe ik mijn kinderen aan? Kaag: ex-diplomaat moet nog wennen aan Nederland‘ Kortom: arrogante, slechte moeder, geen sterke leider. We hebben de neiging kritischer te zijn tegenover vrouwen dan tegenover mannen. Deze kritiek komt vooral omdat we het beeld van de vrouw als leider niet herkennen.
Marieke:
Daarom dus dit kinderboek! We hebben rolmodellen nodig. Dat doet er zo ontzettend toe.
Met dit boek hopen we dat kinderen het gewoon doodnormaal vinden dat de moeder van Adam minister-president is. Veel jonge kinderen denken helemaal nog niet in hokjes, die kijken hier helemaal niet van op. Dus daarom is het zo belangrijk dat ze van jongs af aan blijven zien dat alles mogelijk is. Dat ze niet beperkt zicht krijgen, en gaan denken dat ze iets niet mogen of erger nog niet kunnen. Dat het niet voor hen weggelegd is. En dat gaat ook om andere beroepen. Of om eigenschappen die je wel of niet mag hebben als jongetje of meisjes.
Ody:
We hebben in het boek ook een beetje gespeeld met die andere stereotypen die er zijn. De beveiliger die ze tegenkomen is een vrouw. De leerkracht een man. Het jongetje is snel bang en het meisje durft alles. Een soort omgekeerde Jip en Janneke dus…